Luchtvracht is de snelste modaliteit die er is. Binnen 24uur kunnen passagiers en goederen van de ene kant naar de andere van de wereld worden gebracht.
Vergeleken met wegtransport, spoor en zeevracht is Air cargo de duurste modaliteit.
De luchtvracht heeft slechts een klein aandeel van het totaal percentage goederen dat wordt vervoerd.  Echter speelt de luchtvracht wel een cruciale rol in de global business.
Jaarlijks wordt er ongeveer 52 miljoen ton aan goederen via de lucht vervoerd.

De wordt zowel gebruikt voor het van passagiers als voor het vervoer van goederen.
De ene luchtvaartmaatschappij heeft zich op één van deze markten gericht, en de andere op beide.
Indien een luchtvaartmaatschappij zich enkel richt op vrachtvervoer is een all cargo carrier.
Een luchtvaartmaatschappij die zich richt op vervoeren van passagiers is een passenger carrier.
Indien een luchtvaartmaatschappij het beide doet is het een combination carrier.
Vaak maken combination carriers gebruik van toestellen die vracht en passagiers combineren.

Bij de passagierstoestellen, de zogenaamde pax aircrafts,  wordt de vracht in de buik van het vliegtuig geladen.
De airlines die zich gespecialiseerd hebben in luchtvracht hebben het vliegtuig zo ingericht dat het grootste deel beschikbaar is voor vrachtruimte.
Er bestaan tevens combinatietoestellen waarbij in korte tijd het achterste gedeelte van het vliegtuig kan worden omgebouwd van cabine tot vrachtruimte. Hierdoor kan de luchtvaartmaatschappij het vliegtuig inzetten voor het type vervoer waar op dat moment de meeste vraag in de markt naar is, wat mede kan ontstaan de seizoensinvloeden.

Vluchten worden zowel in lijndienst uitgevoerd als chartervlucht waarbij de vlucht wordt ingepland naar behoefte.,
Bij de lijndiensten wordt er dan gevlogen volgens een vaste dienstregeling naar diverse bestemmingen. Zowel passagiers als luchtvrachten worden volgens dit schema geboekt en vervoerd, zelfs als er niet voldoende is volgeboekt.
De charter vluchten kunnen voor een bepaalde tijd ergens specifiek voor worden ingezet, bijvoorbeeld voor populaire vakantie bestemmingen rond de zomer vakantie.
Veelal zijn de kosten voor deze charter vluchten lager dan bij de lijndiensten, echter is het enkel rendabel als de vluchten zo veel mogelijk zijn volgeboekt.

Het vervoer van goederen middels het vliegtuig zal voornamelijk worden gedaan voor het vervoer van goederen over langere afstanden en waarbij de te vervoeren goederen bederfelijk zijn, een hoge waarde hebben of met spoed nodig zijn. Daarnaast kan er ook vanuit een service oogpunt worden gekozen voor luchtvervoer om op die manier je te kunnen onderscheiden van de concurrent.

Bederfelijke goederen die bij transport over langere afstand worden vervoerd via de luchtvaart  zijn
bijvoorbeeld fruit en bloemen. Met name rozen die in Afrika en Zuid-Amerika worden geteeld komen met het vliegtuig naar Nederland
Hoogwaardige goederen kunnen elektronica, sieraden en farmaceutische artikelen zijn.
Goederen die met spoed via de luchtvaart worden vervoerd kunnen documenten zijn, bijvoorbeeld voor een rechtszaak, of voor spare-parts die binnen een bepaalde tijd ergens moeten zijn om een machine weer te kunnen laten draaien.
Ook het vervoer van dieren wordt veelal via de luchtvracht gedaan.

De capaciteit van vliegtuigen is relatief beperkt, en wordt dan ook niet snel ingezet voor het vervoeren van grote volumes bulkgoederen.
In de luchtvaart wordt het volume veelal op basis van het gewicht ingedeeld in een viertal categorieën:

bron: basisboek transportmodaliteiten

General cargo is het vervoer van goederen van meer dan 10 kg. Deze goederen worden samen met de goederen van boven de 45 kg vooral verzorgt door luchtvaartmaatschappijen en expediteurs. Net als bij het vervoer over zee en de weg worden zendingen binnen de luchtvaart geconsolideerd. Dit kan zowel worden gedaan door een luchtvrachtexpediteur als een luchtvaartmaatschappij zelf.
De categorie small parcels wordt vooral uitgevoerd door integrators.
Integrators hebben vaak een eigen vloot aan vliegtuigen, en richten zich louter op goederen vervoer.
De integrators kunnen een door-to-door service aanbieden door hun brede global netwerk.
Er zijn een viertal grote integrators die gezamenlijk “the big four”  worden genoemd;
–>FedEx en UPS = Amerikaans
–>DHL en TNT = Europees

Integrators zijn veelal verticaal geïntegreerde organisaties waardoor zij hun diensten zoveel mogelijk binnen hun eigen bedrijfskolom kunnen onderbrengen. Hierdoor zijn ze niet/minder afhankelijk van andere bedrijven. Dit biedt hen het voordeel dat zij tijdsgebonden door-to-door diensten kunnen aanbieden.
Door gebruik te maken van geavanceerde informatie en communicatietechnologieën kunnen zij hun vloot (in eigendom + leasen/huren + gebruikmaken van onderaannemers) op een slimme en efficiënte manier inzetten. Ook het kunnen aanbieden van een track & tracesysteem waarmee de verzender en de ontvanger zijn pakket door de hele keten kan volgen biedt de integrators een onderscheidend vermogen.

De integrator richt zich niet enkel en alleen op de Small parcels, ook in de general cargo  en documenten/postal service bieden zijn hun service aan
Daarnaast kunnen zij zich echt onderscheiden op de express deliveries met een korte  transittime.

De pionier van de Air express industrie is FedEx. Zij ontdekte een “gat in de markt” door hun luchttransport in de nacht uit te voeren en hiermee hun service level konden verbeteren.

FedEx = pionieer id Air Express Industrie  ontdekte ‘gat in de markt’: heel
wat bedrijven/particulieren hadden nood aan zeer snel vervoer voor
hoogwaardige goederen en ook vervoer ‘s nachtsbepaalde industrieën.

Betrokken partijen in de luchtvrachtmarkt

De luchtvaartmaatschappij, ook wel airlines of carrier genoemd, is de onderneming die beschikt over de vliegtuigen en is tevens de partij die het vervoer uitvoert.
Zoals hierboven al omschreven zijn er partijen die zich enkel richten op het vervoer van passagiers, er zijn partijen die het beide doen en zelf combineren per vlucht, en er zijn partijen die zich specialiseren in enkel luchtvracht.

De luchtvaartexpediteur, forwarder of cargo agent,  is een bemiddelaar tussen de opdrachtgever en de luchtvaartmaatschappij, en organiseert het vervoer in opdracht van de verlader (shipper). De expediteur werkt als tussenpersoon en bezit zelf geen eigen vliegtuigen, maar koopt de capaciteit in. Daarnaast doet de expediteur nog meer, hij kan de goederen ook verzekeren,  hij  kan de documenten opstellen zoals de Air Waybill  en kan hij de douane gerelateerde activiteiten regelen.  Daarnaast kan hij ook het voor en na transport regelen voor de verlader, en kan hij tevens de consolidatie van vrachten verzorgen.
De expediteur selecteert de luchtvaartmaatschappij op basis van de wensen van de klant zoals gewenste levertijd. De expediteur is onafhankelijk,  echter zal hij wel met een selecte groep betrouwbare partners veel samenwerken, wat hem uiteindelijk weer een volume korting kan opleveren welke hij kan doorberekenen in zijn prijs richting de klant.

Luchtvaartexpediteurs maken deel uit van een internationaal netwerk met eigen kantoren, of vormen een netwerk verdeeld over verschillende landen.
Door het vormen van dit agentennetwerk kan men volumes, kennis en krachten te bundelen wat resulteert in gunstige tarieven en andere goede voorwaarden met de airlines.

De General Sales Agent (GSA) of  broker koopt vrachtruimte is en verkoopt deze door aan bijvoorbeeld de expediteur of rechtstreeks aan de verlader. De broker loopt een risico dat hij niet alle ruimte die hij heeft ingekocht uiteindelijk verkocht krijgt.
Indien een airline geen eigen vertegenwoordiging heeft op een luchthaven kan er gebruik worden gemaakt van een GSA. De GSA verkoopt zowel tickets voor passagiers als ruimte voor de luchtvracht.

De ground handler, ook wel grondafhandelaar genoemd,die werkt voor luchtvaartmaatschappijen. Zij handelen de luchtvaart activiteiten zoals het inchecken van passagiers als het begeleiden van de bagageafhandeling. Een vliegtuig levert enkel geld op als het vliegt, daarom zijn de werkzaamheden op een vliegveld zeer strak gepland zodat de vliegtuigen zo kort mogelijk stilstaan.

De Cargo handler behandelt het vrachtgedeelte van de gronddiensten (ground services).  Dit zijn taken als het vliegklaar maken van de cargo en het laden en lossen van de vliegtuigen.
Net als bij zeevracht is goed verdelen van het gewicht van de vracht een zeerbelangrijke taak. De cargo handler is verantwoordelijk voor deze taak. Daarnaast zorgt hij verder voor de veiligheid van de vracht door deze op een correcte manier te laden en vast te zetten zodat deze niet gaat schuiven tijdens de vlucht waardoor het vliegtuig  niet uit balans raakt.
Tevens worden de goederen die als dangerous goods zijn aangeduid op de juiste manier behandelt.

De luchthaven ten slotte is vaak in handde van de staat. De luchthaven  wordt betaalt door de luchtvaartmaatschappijen.
De kosten voor het gebruikmaken van de luchthaven wordt uiteraard doorberekend in het tarief.
Verdere kosten componenten voor de luchtvaartmaatschappijen zijn o.a. afschrijvingskosten, personeel, onderhoud, kerosine, luchthaven kosten (waaronder landingsrechten  en afhandeling).

De administratieve afhandelingen van luchtvracht is bijna volledig geautomatiseerd. De betrokken partijen in de luchtvaart werken via het online platform, Cargonaut
Cargonaut verzorgt de informatievoorziening voor het luchtvracht knooppunt en geeft alle marktpartijen en de overheid de controle die nodig is voor een snelle en foutloze afhandeling.
Het voordeel van dit systeem dat alle informatie voor alle betrokken partijen beschikbaar is op het juiste moment.

De douane en marechaussee hebben beiden de taak in het bewaken van de buitengrenzen van de Europese Unie.
De douane is onderdeel van de belastingdienst, en de marechaussee valt onder de grenspolitie.
De douane is verantwoordelijk voor het toezicht houden van de in en uitgaande goederen en houden tevens toezicht op de uitvoer.
Op de luchthavens doen ze dit door fysieke controles te houden op de bagage van de reizigers.
De aircargo wordt tegenwoordig meestal digitaal en van afstand gecontroleerd. Indien er aanleiding is dan zal er een controle plaatsvinden. Dit kan worden gedaan op basis van de oorsprong of bestemming alsook het type lading. Ook worden er nog steeds steekproeven genomen.

Tariefstructuur

Bij het calculeren van de tarieven speelt zowel het gewicht van de lading als het volume mee, dit is het volume-gewicht ratio.
Het tarief van de vracht kan gebaseerd zijn op basis van het gewicht, echter speelt het volume-gewicht ratio uiteindelijk ook mee.  De hoogste uitkomst wordt gebruikt voor de berekening van het tarief, dit is de  “chargeable weight“.
In de luchtvaart wordt een volume-weight ratio aangehouden van 1:6.  Dit betekend dat 1 kubieke meter (m3) gelijk is aan 166 kg.

Uitgedrukt in euro’s per kilo levert luchtvracht ongeveer de helft op van een personen-kilo

Unit load devices – ULD

Een unit load device (ULD) is een pallet of container die gebruikt wordt om vracht te vervoeren in widebody-vliegtuigen en sommige narrow-body vliegtuigen. Grote hoeveelheden vracht kunnen hiermee gebundeld worden, zodat men minder tijd kwijt is aan het (uit)laden van het vliegtuig.

Inco terms bij luchtvracht

De meest gebruikte incoterms in de luchtvaart zijn ………………

scope van de beweging,

• Door to Door
• Door to Terminal
• Terminal to Door
• Terminal to Terminal

Luchtvaartverdragen

Het belang van het maken van afspraken werd aan het begin van de luchtvaart geschiedenis al vroeg duidelijk.
Zo sloten in Duitsland en Frankrijk in 1919 al een overeenkomst in de conventie van Parijs over het gebruik van elkaars luchtruim. Als snel sloten ook andere Europese landen  zich aan bij dit verdrag en namen zij de bepalingen over.
In Verenigde Staten ontstond rond 1930 de Conventie van Havana tussen zo’n 21 staten. Deze conventie had veel overeenkomsten met die van de bepalingen in de conventie van Parijs.
Rond dezelfde tijd werd het verdrag van Warschau afgesloten, dit verdrag regelt de aansprakelijkheid bij het vervoeren van passagiers en goederen door luchtvaartmaatschappijen.
Dit verdrag werd een aantal keren gewijzigd, zo werd het in 1955 het Haags Protocol en uiteindelijk is het in 1999 uitgewerkt in een herziende versie welke het verdrag van Montreal heet.

In 1944 werd in Chicago de conventie van Chicago afgesloten met als doel om een internationale organisatie in het leven te roepen  waarbij de veiligheid, de capaciteit, de frequenties en de tarieven in de luchtvaart zou gaan reguleren.
Als gevolg hiervan zijn zowel de International Civil Aviation Organization (ICAO) en de  International Air Transport  Association (IATA) opgericht.
–> De ICAO is de organisatie van overheden
–> De IATA is de organisatie van luchtvaartmaatschappijen
Bedrijven die internationale lucht diensten aanbieden dienen aangesloten te zijn bij de IATA organisatie. De cargo agenten die geaccrediteerd zijn door de IATA hebben toegang tot een wereldwijd netwerk aan geaccrediteerde cargo agents.